“25th hour” project
Οι μέρες περνούσαν με αδημονία. Χρειαζόταν λίγο ακόμη χρόνο, ώσπου
το χέρι στο πρόσωπο να συναντήσει πιο πυκνά γένια. Τα γένια του. Το
εισιτήριο για τη δική του 25η ώρα. Η κουβέρτα. Το όχημα για το δικό του,
προσωπικό ταξίδι. Την πέμπτη μέρα ήταν έτοιμος. Ο καλοντυμένος
ώριμος επιχειρηματίας με το γενάκι που σίγουρα πρόδιδε τάση της
μόδας για τους ανυποψίαστους συνεργάτες και πελάτες, κλειδωνόταν
στο τελευταίο λεπτό πριν τα μεσάνυχτα. Εκείνη την ώρα είχε επιλέξει ως
το μεταίχμιο της δεύτερης ζωής που αποφάσισε να χαρίσει στον εαυτό
του ως εμπειρία. Με γρ