"25th hour" project | Page 620

“25th hour” project Γεωργία Δημητροπούλου | 23.3.2015 Να σπάσει το κατεστημένο. Αυτό ήθελε. Καφές - σάντουιτς με το μέτρο 24 ώρες, Απλή / αμόλυβδη πωλούνται και παγάκια 24 ώρες, πεθαμενατζίδικο «Το Φευγιό» 24 ώρες, μπιούτι σαλόν «Μπελέτσα» τουέντι φορ άουαρς. Ε αυτός θα ήταν ανοιχτός 25 ώρες. Και θα το βροντοφώναζε ηχηρώς με την φούξια νέον ταμπέλα «25η ώρα». Από πραμάτεια λίγα πράματα. Λίγα και καλά. Έτσι διαφοροποιείσαι από τον ανταγωνισμό, του ‘χε πει ένας γκουρού σύμβουλος επιχειρήσεων στο γραφείο του οποίου είχε απευθυνθεί, πριν το επιχειρείν. Και του ‘χε φανεί σοβαρός άνθρωπος. Ώσπου του ζήτησε κέρδη εξ ημισείας και πείστηκε ολωσδιόλου πως επαγγελματίας σοβαρός δεν ήταν. Ούτε άνθρωπος. Σοβαρός άνθρωπος, εννοώ, γιατί άνθρωπος ήταν. Τριών λογιών πίτες όλες κι όλες είχε αποφασίσει να γεμίζουν την γυάλινη βιτρίνα του ταχυφαγείου του. Ούτε καφέδες, ούτε κρουασάν, ούτε τοστ. Μόνο πίτες. Πίτες με κασέρι, πίτες με πιπέρι, πίτες με χοιρομέρι. Είχε αποφασίσει πως για να βγαίνει η δουλειά, θα έπρεπε να τηρεί καθημερινά με ευλάβεια το ίδιο πρόγραμμα. Θα άνοιγε φύλλο δυο φορές τη μέρα, τη μια αχάραγα, την άλλη τ’ απόβραδο. Θα προχωρούσε στη γέμιση και αφού θα αράδιαζε το υλικό στις λαμαρίνες, θα περίμενε το απαραίτητο ροδοκοκκίνισμα προτού τα διεσταλμένα ζυμάρια βρουν τον δρόμο τους προς συνεσταλμένα από την πείνα στομάχια. Όσο για την ποσότητα, θα ήταν τόσο μεγάλη ώστε να μην έχει φύρα αλλά να έχει αποθεματικό ως το ψήσιμο της επόμενης φουρνιάς. Πήρε βέβαια και βοηθό για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της 24ωρης ή καλύτερα 25ωρης εργασίας. Τις πρώτες μέρες η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Έξω από το ταχυφαγείο «25η ώρα», ένα φίδι ανθρώπινης μάζας ξεδιπλωνόταν γύρω από τα στενά. Φίδι τεράστιο. Πύθωνας ή ανακόντα, το πιθανότερο. Περαστικοί, πεινασμένοι, ξενυχτισμένοι, παιδιά, μητέρες, μητέρες με παιδιά, όλοι συνέρρεαν απ’ το πρωί ως το βράδυ για να δοκιμάσουν τις περίφημες πίτες με κασέρι, με πιπέρι, με χοιρομέρι. Ώσπου μια μέρα το φίδι έγινε χελιδόνι. Είδος αποδημητικό. Φτεροκόπησε προς την επόμενη γωνία, έξω απ’ τη λαχανί νέον ταμπέλα με την επιγραφή «Πίτες να τρώει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει». Βλέποντας την πελατεία του να κάνει φτερά απ’ τη μια μέρα στην άλλη, ο ιδιοκτήτης της «25ης ώρας», κατάλαβε πως έπρεπε να λάβει μέτρα δραστικά. Τελικά η λύση δεν χρειάστηκε σκέψη. Χρειάστηκε μόνο πέντε σκοτς ανέρωτα, μια Παρασκευή βράδυ, πο