“25th hour” project
Με την τσάντα μου στο χέρι σε σφιχτό κράτημα, μην χάσω τα πολύτιμα
έγγραφα, κατεβαίνω τρέχοντας την σκάλα, να βγω έξω. Στο καφέ δίπλα
στην εφορία αγοράζω ένα μπουκαλάκι νερό, βάζω στο στόμα ένα
λεξοτανίλ και πίνω το νερό μονοκοπανιά.
Στο δρόμο για το σπίτι ελέγχω και πάλι το ρολόι μου και σκέφτομαι τί
ώρα να επιστρέψω τη Δευτέρα για να μην έχει ουρά. Μάλλον την ίδια,
σκέφτομαι.
Την 25η ώρα, εκείνη την ώρα που ο εαυτός σου έχει κρυφτεί, προσπαθεί
να αναπνέει ήσυχα και να σκέφτεται ότι, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα
το καταφέρει να νιώσει ήρεμος από μόνος του, χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Την 25η ώρα, μια ώρα που υπάρχει μόνο στη φαντασία σου.
595