“25th hour” project
αλογοουρά -σίγουρα ο παππούς μου δεν θα το πίστευε, είχε δουλέψει
τριάντα πέντε χρόνια στο Υπουργείο Παιδείας- υπάλληλος ντράμερ,
επαναστάτης, παιδί των λουλουδιών, αυτό δεν υπήρχε.
«Πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ από πού μπορώ να βγάλω;»
«Στο βάθος».
Δεν είμαι σίγουρος για ποιο βάθος αλλά προχωρώ αριστερά, πίσω από
μία τζαμένια πόρτα αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και άλλα γραφεία,
δύο κύριοι περιμένουν τη σειρά τους, ένας τρίτος κάθεται ήδη μπροστά
από μία υπάλληλο, συζητάει μαζί της.
«Πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει, αν δηλαδή το βλέπατε με
μεγαλύτερη ελαστικότητα».
«Δεν είναι θέμα δικό μου κύριε Ζησιμόπουλε, υπάρχουν σχετικές
διατάξεις».
«Θα μπορούσα ίσως να μιλήσω στον έφορο. Ξέρετε όταν δούλευα στην
εφορία...»
Η υπάλληλος δεν τον αφήνει να τελειώσει.
«Ασφαλώς επειδή είστε συνάδελφος θα έπρεπε να το αντιλαμβάνεσθε».
Έπειτα σε άλλο τόνο, θέλοντας να κλείσει τη συζήτηση:
«Ο