“25th hour” project
Ίρις Φουστέρη | 4.3.2015
1.
Η 25η ώρα. Είναι κάπως αργά.
Η καληνύχτα σε κάποιον Κεμάλ έχει ήδη ειπωθεί.
Οι λέξεις μας θα μείνουν για πάντα ακατάτακτες,
αιωρούμενες στον χώρο από το στόμα μου ως τ’ αυτί σου.
2.
Κατά την 25η ώρα δεν ακούς γιατί κλαριά με κατακόκκινους
ιβίσκους φυτρώνουν μες τ’ αυτιά σου. Ούτε και είμαι σίγουρη
αν βλέπεις χρώμα, μα από την ένταση του γκρι θα μυριστείς
το κόκκινο.
Η 25η ώρα. Είναι κάπως αργά. Και ήσυχα.
3.
Την 25η ώρα κανείς δεν φοράει ρούχα.
Τα δέρματα ντύνονται γυαλάδες και σκιές, ουλές, βαθιές γραμμές,
μαλλιά και άρωμα. Κι αφού δεν (με) ακούς, κανένας δεν μιλάει.
Η 25η ώρα. Είναι κάπως αργά. Και ήσυχα.
4.
Την 25η ώρα, όλοι γυμνοί κι αμίλητοι, δεν έχουν κανέναν λόγο
για να βιάζονται. Νωχελικές κινήσεις φτιαγμένες για κάποιον
σκούρο μπλε βυθό, αλλάζουν κατεύθυνση αργά όπως γεμίζει το φεγγάρι.
Η 25η ώρα είναι κάπως αργά.
5.
Την 25η ώρα, (γυμνός κι αμίλητος) συνδέεις
τις ψηφιδωτές σου σκέψεις, απλώνονται κάτω απ’ τα πόδια σου
σαν δάπεδο – ακόμα και εκείνες που δεν πλησίαζαν η μια την άλλη
585