“25th hour” project
Άρης Σφακιανάκης | 11.2.2015
Η 25η ώρα - δεν υπάρχει.
Τι κρίμα όμως που δεν υπάρχει! Θα αράζαμε λίγο περισσότερο στους
καφενέδες λύνοντας τα προβλήματα της χώρας ανάμεσα σ’ έναν
ερατεινό (όπως τον έπινε ο Αχιλλέας Παράσχος) και σ’ έναν φρεντοτσίνο
(κατά τα ειωθότα της χρυσής νεολαίας της εποχής).
Θα υπήρχε χρόνος για καμιά καινούργια κατάληψη της Νομικής - για να
διαβάζουμε περισσότερο, βρε αδελφέ, δεν μας φτάνει ο χρόνος στα
σπουδαστήρια κι οι καθηγητές μας είναι τόσο μα τόσο επαγγελματίες
που θέλουν τα μαθήματα να γίνονται στην ώρα τους, όμως αυτή η ώρα η 25η ώρα - δεν υπάρχει και οφείλουμε να την επινοήσουμε.
Και θα την επινοήσουμε γιατί βέβαια είμεθα ο περιούσιος λαός, ο πιο
ευφυής τέλος πάντων, ο πιο εργατικός, ο πιο ταξιδιάρης, ο πιο
φιλομαθής, ο πλέον συναρπαστικός, ο αισθητής και καλόγουστος, ο
γνήσιος απόγονος των αρχαίων ημών προγόνων (μπορεί ίσως να μην
έχουμε διαβάσει κανένα βιβλίο τους, αλλά ποιος διαβάζει βιβλία την
σήμερον ημέρα με το iPhone 6 στην τσέπη), είμεθα ο λαός στον οποίον
όλοι θέλουν να μοιάσουν αλλά αδυνατούν γι’ αυτό και του επιβάλλουν
μνημόνια, είμεθα οι δανειζόμενοι που δεν πληρώνουν γιατί ο κόσμος
οφείλει σε εμάς κι όχι εμείς στον κόσμο (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει
άλλος κόσμος πέραν