“25th hour” project
Γιώργος Φραγκονικολάκης | 5.2.2015
«Τίποτα δεν είναι πιο μεγάλο, αφού αυτός είναι το μέτρο της
αιωνιότητας. Τίποτα δεν είναι πιο μικρό αφού δεν φτάνει για τα σχέδιά
μας. Τίποτα δεν είναι πιο μακρύ γι’ αυτόν που περιμένει, για τον άρρωστο
που πονάει. Τίποτα δεν είναι πιο σύντομο γι’ αυτόν που είναι
ευτυχισμένος. Εκτείνεται μέχρι το άπειρο σιγά – σιγά. Όλοι οι άνθρωποι
τον παραμελούν και όλοι λυπούνται για την απώλειά του. Τίποτα δεν
γίνεται χωρίς αυτόν. Μας κάνει να ξεχνάμε ό,τι είναι ανάξιο για το μέλλον
ενώ χαρίζει την αθανασία στα άξια!»
Βολταίρος – Το Πεπρωμένο
Ο Σταμάτης είχε ένα πολύ περίεργο παράπονο. Από μικρός αισθανόταν,
χωρίς πραγματικό λόγο, άσχημα που ο δίδυμός αδερφός του Γρηγόρης
είχε γεννηθεί μερικά λεπτά της ώρας νωρίτερα. Στα παιδικά του χρόνια
το θεωρούσε αδικία που όλοι τον έλεγαν μικρότερο, ενώ εκείνος επέμενε
-μάταια όμως- ότι δεν είναι μικρότερος. Προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε
να πείσει τους φίλους και συγγενείς του ότι δεν έχει σημασία ποιο μωρό
βγαίνει πρώτο από την κοιλιά της μητέρας αλλά ποιο έμβρυο
συλλαμβάνεται πρώτο. Άρα αφού δεν ξέρουν αν εκείνος ή ο αδερφός του
πρώτος μετατράπηκε σε έμβρυο ή αν η σύλληψη έγινε ταυτόχρονα, δεν
είναι δίκαιο να τον αποκαλούν μικρότερο. Γνώριζε ότι το να τους
αποδείξει ότι παράλογα τον αποκαλούν μικρότερο δεν είχε κάποιο
ιδιαίτερο νόημα, αλλά η αδιαλλαξία τους και η επιμονή τους σε μια
άποψη καθημερινής σκέψη