"25th hour" project | Page 502

“25th hour” project Αφροδίτη Μαρτζούκου | 18.1.2015 Άφησε το σώμα του ελεύθερο να βυθιστεί. Αισθάνθηκε το χλιαρό νερό να αγκαλιάζει το πρόσωπό του. Το φως του Ήλιου ήταν εκτυφλωτικό, έκλεισε γρήγορα τα μάτια του. Ένιωσε την αρμύρα της θάλασσας στα χείλη του. Έτσι όπως ήταν βυθισμένος, παραδομένος στη ζεστή αγκαλιά της, οι φωνές, τα γέλια ακούγονταν σαν απόηχος ενός άλλου κόσμου. Ένιωθε ότι ήταν αλλού. Μπορούσε ν’ ακούσει την ανάσα της θάλασσας, τους ψιθύρους των αλλόκοτων πλασμάτων που κατοικούσαν σ’ αυτήν. Τότε ξαφνικά ένα αόρατο χέρι τον τράβηξε βίαια μέσα. Το νερό πλημμύρισε τα ρουθούνια του. Προσπάθησε ν’ αντισταθεί. Έβαλε όλη του τη δύναμη. Καταλάβαινε ότι δεν υπήρχαν περιθώρια. Πάλευε με έναν αόρατο εχθρό. Αυτό ήταν λοιπόν το τέλος του; Το σώμα του είχε κουραστεί. Δεν ήθελε πια να παλέψει. Το σκοτάδι τον έλκυε σαν μαγνήτης. Το σώμα του απλά βυθιζόταν στο σκοτεινό άπειρο. Τότε ένιωσε μια ξαφνική παρόρμηση, αισθάνθηκε μέσα του μια ασυνήθιστη δύναμη. Με γρήγορες κινήσεις έφθασε στην επιφάνεια. Περίμενε ν’ αντικρύσει το γνώριμό του τοπίο όμως ξεγελάστηκε. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός, φωτεινές δέσμες τον μαστίγωναν. Η θάλασσα ήταν άγρια, πελώρια κύματα τον απειλούσαν. Ένιωσε τεράστια αγωνία. Ήθελε να βουλιάξει κάτω από την επιφάνεια, να νιώσει τη ζεστασιά της σκοτεινής αβύσσου. Προσπάθησε να κινηθεί όμως το σώμα του ήταν μουδιασμένο, οι κλειδώσεις του δεν αντιδρούσαν στις εντολές του. Σκέφτηκε ότι έμεινε εκεί μόνος. Η καρδιά του άρχισε να χτυπά γρήγορα, φόβος τον κατέκλυσε. Ο Κ. συνειδητοποιούσε ότι πέθαινε. Ξύπνησε έντρομος. Πάτησε το πλήκτρο για να φωτίσει η οθόνη του κινητού του, 03:45. Ο λαιμός του ήταν στεγνός και τον πονούσε το κεφάλι του. Σηκώθηκε και με αργά βήματα κατευθύνθηκε στο γραφείο του. Ο ήχος ενός βαλς του Σοστακόβιτς πλημμύρισε το δωμάτιο. Τα δάχτυλά του ακολουθούσαν το μοτίβο της μουσικής χορεύοντας πάνω στα πλήκτρα του μικρού notebook. Προσπάθησε να απομαγνητοφωνήσει τις συνεντεύξεις από το τελευταίο ταξίδι. Το τασάκι δίπλα του ασφυκτιούσε από την πίεση των μισοτελειωμένων τσιγάρων του. Με το αριστερό του χέρι έπιασε την κούπα του καφέ. Το μαύρο υγρό είχε αφήσει το στίγμα του στον λευκό πάτο. Περπάτησε ξυπόλυτος ως την κουζίνα και άναψε την καφετιέρα. Καθώς περίμενε ξεφύλλισε τις σελίδες ενός γυναικείου περιοδικού που είχε 502