“25th hour” project
Και έτσι έγινε. Και η οικογένεια φτιάχτηκε. Και ο μικρός μεγάλωνε με δυο
γονείς, έτσι όπως έπρεπε, έτσι όπως είναι το σωστό. Τι ειρωνεία, Θεέ
μου. Ή μάλλον, τι ειρωνεία, σκέτο.
Περασμένες δύο. Μπήκε σπίτι.
«Πώς είσαι έτσι πάλι γαμώ το Χριστό σου; Φέρε μια μπύρα, τι με κοιτάς;»
Πόσες φορές σκέφτηκε να του την φέρει στο κεφάλι. Μπα, αυτός ήταν ο
δικός του ρόλος. Εκείνη ήταν γυναίκα. Εκείνη έφερνε τις μπύρες και
μεγάλωνε κραυγές και αγόρια μέσα σε κλειδιά και ντουβάρια.
Το νερό του βάζου έσταζε από την άκρη του τραπεζιού. Το ξύλινο