“25th hour” project
«Διανύουμε την 25η ώρα αγάπη μου! Αν η κανονική ζωή έχει 24 ώρες η
δική μας έχει 25. Μετράει μία παραπάνω ώρα για να χτίζεις ξανά όσα
σου γκρέμισαν οι άλλες 24. Την έχω εφεύρει για να μην τρέχουμε
τελευταία στιγμή για το λουλούδια, για τα χρώματα, για τα παιχνίδια του
μωρού. Θέλω να τα έχουμε όλα ετοιμάσει από πριν, πριν φύγουμε από
δω… Ξέρεις πήγα στον Θεό να διαμαρτυρηθώ για το βαγόνι. Μου έδωσε
αυτό το καινούριο ρολόι. Να μην κοιτάς την ώρα, είπε, όταν πονάνε τα
κόκαλα σου, ούτε όταν σέρνομαι πλάι σου ετοιμοθάνατος. Να μην την
κοιτάς ούτε όταν φοβάσαι μη σ’ αφήσω! Μόνο τότε να την κοιτάς, όταν
τελειώνει η 24η ώρα. Από κει και πέρα μπορείς να χαθείς ανάμεσα στα
δευτερόλεπτα και να σκαρφίζεσαι μαζί μου τον παράδεισο. Κι αν στο
τέλος δε φτάσουν οι 25ες ώρες για να σωθούμε, τότε το πολύ πολύ να
γίνουμε κι οι δυο, ένα πυροτέχνημα στ’ αστέρια. Φτάνει να ξέρω πως,
όταν θα σκάμε, θα μ’ αγαπάς λίγο παραπάνω από τους αιώνες στο
βαγόνι!»
452