"25th hour" project | Page 451

“25th hour” project Ευαγγελία Τσιγάρα | 17.12.2014 Είναι όμορφα στο σκοτεινό μας βαγόνι. Μπορεί να κρυώνω και να φοβάμαι μερικές φορές, να με τρυπά η υγρασία και να δακρύζω, όμως δεν παύω να ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι ένα σπίτι με βεράντα και κήπο, να βγαίνω το πρωί και να με λούζει το φως, να βγαίνω τα βράδια και να μοσχοβολάει το αγιόκλημα, να βγαίνω τους χειμώνες και το χιόνι να με στέλνει γρήγορα ανάμεσα στα χέρια σου να ζεσταθώ… Τις Κυριακές δε θα σε ξυπνάω νωρίς, θα σ’ αφήνω να κοιμάσαι. Έτσι θα μπορώ ελεύθερα να διδάσκομαι φιλοσοφία και ποίηση απ’ τη γλυκιά σου όψη. Το παρκέ θα κάνει ίσως λίγο θόρυβο, σαν κι εκείνον που κάνουν οι αναμνήσεις όταν σε πλησιάζουν απειλητικά μέσα στη νύχτα ή σαν αυτόν που κάνει το γατί όταν σουλατσέρνει πάνω στο βαγόνι μας. Κι αν αναρωτιέσαι σε ποιον τόπο θα μέναμε, πάλι έτοιμη θα σου ‘χω την απάντηση. Μα, στο νησί φυσικά. Εκεί που μ’ αγάπησες πρώτη φορά, έφηβη καθώς ήμουν με ατίθασα μαλλιά και κορμί ακατάδεκτο και αντιδραστικό. Εκεί που για χρόνια φωλιάζανε τ’ ανίδεα όνειρά μας, εκεί, που και με το δάκρυ ακόμα, φυτρώνουν κυκλάμινα και ρόδα του Διονύσου. Μα κι εδώ καλά είναι. Ένα δωμάτιο κι ένα μισό κρεβάτι, έτσι που να με νιώθεις πιο κοντά και να μ’ ερωτεύεσαι απ’ την αρχή και πάλι, να μ’ ερωτεύεσαι ώσπου απρόσμενα τάχα να χάσεις τις αισθήσεις σου από τη πείνα και τον πυρετό. Μα είναι όμορφη η ζωή μου μαζί σου ακόμα κι όταν διψώ, ακόμα κι όταν δεν έχω φως να διαβάσω, ακόμα κι όταν απελπίζομαι. Ο βασιλικός μας μεγάλωσε, τον είδες; Ο άτιμος μ’ ανασταίνει κάθε ξημέρωμα λες και το κάνει επίτηδες. «Θα πάμε στο νησί μια μέρα! Θα φύγουμε από δω!» Όλο αυτό μου λες και όλο σε πιστεύω κι αρχίζω τη μυθοπλασία. Σκέφτομαι λέει πως είμαστε πίσω στη μικρή παραλία με το ψιλό βοτσαλάκι. Φοράω μια ροζ κορδέλα στα μαλλιά και σε γαργαλάω με την άκρη της. Κάνεις πως νευριάζεις και με βουτάς με τα ρούχα στη θάλασσα για να μ’ εκδικηθείς. Κι εγώ γελάω, γελάω σα να είχα χρόνια ξεχάσει πως γελούν. Είμαι ευτυχισμένη… Σκέφτομ