“25th hour” project
–και συμβαίνει πάντα γιατί είσαι πάντα εδώ–
Και όταν αυτό συμβεί λοιπόν
η μέρα στιγμιαία διαστέλλεται
κι ο Χρόνος γεννά λεπτά
Γεννά μια 25η ώρα μόνο για μας!
Για να μου πεις πως σε χτύπησαν τα παπούτσια σου και για το πώς ήταν
η μέρα σου
Για να με ακούσεις να γκρινιάζω και να μουρμουρίζω για τη δίκη μου
Για να με ρωτήσεις αν θυμήθηκα να φάω,
με έναν τόνο στην φωνή που θυμίζει τόσο την μάνα μου
Για να θυμηθώ πως ξέχασα να σου γράψω στο μήνυμα «σ’ αγαπώ»
και πρέπει τώρα να στο αφήσω σημάδι στο λαιμό
Για να προλάβω να αλλάξω πριν τους μοιάσω
Για να ‘μαι στην ώρα μου όσο και αν αργώ
Για να προλάβω να σε ερωτευτώ…
Ξανά.
Για να μάθω να με αγαπώ…
Ίσως αυτή την φορά.
Μια 25η ώρα καταμεσής της μέρας
χωμένη κάπου ανάμεσα στις πέντε με έξι το απόγευμα
να ζευγαρώνει σχετικά το τίποτα με το πάντα
το Θέλω με το Έχω
το Εμένα με το Εσένα
Μια 25η ώρα
για ‘σένα και για ‘μένα.
403