“25th hour” project
άλλα ακολούθησαν σαν φυσική αιτιώδης συνέπεια. Χωρίς προσπάθεια,
χωρίς άγχος.
Ήταν απίστευτο, η αποκάλυψη η ίδια. Με το που με επιβράδυναν άρχισα
να αποκτώ μάζα, όγκο. Το συναίσθημα πολύ περίεργο αλλά
συγκλονιστικό. Για πρώτη φορά ένιωθα το σώμα μου. Τα πάντα γύρω μου
ζωντάνεψαν, πήραν μορφή. Από τον ενεργειακό ζωμό που έβλεπα μέχρι
τότε ξεπήδησαν χρώματα, ήχοι και μυρωδιές. Είδα την θάλασσα και
ένιωσα τον αέρα να με χτυπάει. Αλλά και κάτι καλύτερο. Ο χρόνος
επιτέλους κυλούσε. Δεν ήμουν πια φωτόνιο. Μπορούσα να ζήσω και να
πεθάνω.
387