“25th hour” project
Μαρία Θωμάδη | 8.11.2014
Ημέρα: Σάββατο…
Τα κύματα της μελαγχολίας χορεύουν
κι απόψε στην αμμουδιά της καρδιάς σου.
Κοιτάζεις αδιάφορα στον καθρέφτη το
δειλό σου εαυτό. Περιπλανάσαι σε κόσμο
παράξενο. Σε κόσμο που ζητά το παράλογο
να είναι η λογική.
Μήνας: Δεκέμβρης…
Η παγωμένη καρδιά μετράει ένα, ένα τα χτυπήματα
της μοίρας που παραμονεύουν στους σκοτεινούς διαδρόμους
μιας μαραμένης ψυχής. Και η ψυχή σα λευκό τριαντάφυλλο
ματώνει καταμεσής του χειμώνα.
Ώρα: 25η…
Το σκοτάδι καλύπτει το φως.
Στο ποτήρι της μοναξιάς σου θα πνίξεις
καημούς, βάσανα, ελπίδες. Στο ποτήρι της
μελαγχολίας θα αναζητήσεις τη ζωή.
Την 25η ώρα, την κρίσιμη εκείνη ώρα
κομμένο λουλούδι η ανάσα θα κοιτάξει
τη φωτιά να καίει και την τελευταία σπίθα ονείρου.
………………………………………………………….
Που ξέρεις όμως;
Ένα άλλο Σάββατο,
έναν άλλο Δεκέμβρη,
αλλά την ίδια ώρα: την 25η,
ίσως τα ακυβέρνητα καράβια
να πλεύσουν σε πέλαγα που ανατέλλει η γαλήνη.
385