“25th hour” project
Ελένη | 3.11.2014
“…Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω με λέξεις κάποιες στιγμές της
ζωής μου. Τώρα όσο είναι ακόμα νωπές οι αναμνήσεις, πριν γίνουν θολές
σκιές. Αλλά, πώς γράφεται με λόγια η ευτυχία; Πώς αποτυπώνεται σε
ένα κομμάτι χαρτί; Ευτυχία είναι ένα χαμόγελο, ένα τραγούδι, ένα απλό
‘Καλημέρα’ ένα ψιθυριστό ‘Καληνύχτα’, μια βόλτα στην παραλία. Είναι
μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί, ένα βλέμμα… Ένα ακόμα σ’ αγαπώ…
Ευτυχία είναι η ζωή μου, όταν αυτή περπατά αγκαλιασμένη με την δική
σου… Γιατί ζω μόνο όταν είμαι μαζί σου. Έτσι είναι; Έτσι νιώθω; Δεν έχει
και τόση σημασία τελικά… Μου αρκεί αυτό το χαζοχαρούμενο
συναίσθημα που, μετά από σχεδόν ένα χρόνο, τα σαχλά ερωτικά
τραγουδάκια στο ραδιόφωνο, οι σειρές στην τηλεόραση, τα πράγματα
στο συρτάρι, στο γραφείο.. όλα θυμίζουν εσένα. Όταν ανοίγω την
Φυσικοχημεία και δίπλα στην xαμιλτoνιανή είναι ζωγραφισμένο το
όνομα σου… και χαμογελάω. Ναι, μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη
όταν γίνονται όλα αυτά”.
….Κλείνω το τετράδιο. Για άλλη μια φορά κάνω το ίδιο λάθος και
ξαναδιαβάζω τις παλιές μου σκέψεις. Τι νόημα έχει να σκαλίζεις το
παρελθόν; Ήμουν παιδί τότε. Πίστευα πως αν σε αγαπούσα με όλο μου
το είναι αυτό θα έφτανε. Και τώρα; Τώρα είσαι πολύ μακριά, η αγάπη
πνίγεται από τα τόσα χιλιόμετρα. Τις νύχτες όμως η απόσταση
μηδενίζεται. Εκείνη την ώρα που κλείνω τα μάτια μου και χώνομαι στην
αγκαλιά σ