“25th hour” project
Jana Tziveleki | 22.10.2014
Θέλω να γίνω η 25η ώρα σου. Η ολοδική σου. Να τριγυρίζω ελεύθερη όλη
μέρα και να έρχομαι κοντά σου τα μεσάνυχτα. Να μ’ αγκαλιάζεις, να με
φροντίζεις, να ποτίζεις τις ρίζες μου και να φιλάς τους ανθούς μου. Να σε
γνωρίζω κάθε μέρα. Να τρώω με τα χείλη σου και να ακούω με τις σιωπές
σου. Να μου τραγουδάς για να σε πάρει ο ύπνος, να σε αγγίζω και να
παίρνουν οι πόθοι μας φωτιά.
Θέλω να γίνουμε ο ένας η κρυμμένη ώρα του άλλου. Να γίνουμε βροχή,
σοφίτα, δάχτυλα πλεγμένα, ανατριχίλα, περπάτημα στις μύτες, το
τελευταίο σπίρτο στο σπιρτόκουτο. Καμιά φορά λυγμός. Καμιά φορά
ουρανός. Πάντα μπροστά σε μια ακρογιαλιά μιας μεθυσμένης θάλασσας.
Ολοδική μας.
Θα περιμένω κάθε μέρα να σε δω. Την 25η ώρα. Εκεί που τέμνεται το φως
με το σκοτάδι. Θα συναντιούνται πρώτα οι φλέβες μας κι ύστερα τα φιλιά
μας. Θα κουλουριάζομαι γύρω σου και θα γινόμαστε νεφελώματα σε
νεογέννητο σύμπαν. Θα μου χαϊδεύεις τις πληγές και θα σου δαγκώνω
τα λάθη. Λίγο λίγο θα ξεχάσεις ποιος δεν έγινες. Λίγο λίγο θα θυμάμαι
ποια είμαι. Κι ύστερα πάλι απ’ την αρχή. Μέχρι να γίνεις Εσύ. Μέχρι να
γίνω Εγώ. Κι όλες οι ώρες να γίνουν Τώρα.
354