"25th hour" project | Page 330

“25th hour” project μεταξένιου στήθους σου ταλαντεύει τις βλεφαρίδες μου. Η οσμή σου έχει ήδη γεμίσει το δωμάτιο. Ο εαυτός μου σε στύση! Πριν αγγιχτούμε κλείνουμε μια συμφωνία: «Μόνο το τώρα υπάρχει» θα μου πεις «Μόνο ο προορισμός έχει σημασία» θα σου πω Αφήνω την πένα, η σελίδα σκληρή, η εσωτερική πλευρά των μηρών σου λίγο πιο πάνω από το γόνατο … απαλή σαν χάδι. Τα δάκρυα της πέρλας στο γλυκό λευκό του λαιμού σου με βρίσκουν αβοήθητο. Το πρόσωπό σου ξάστερο, λάγνο. Η ραχοκοκαλιά σου υπάκουη, έτοιμη να της στάξω το αρχαίο κλάμα μου. Χερσότοποι του ουρανού μου… Οι ερωτογενείς ζώνες σου σε ένα απίθανο γύρισμα της τύχης μου. Δεν είμαι περιηγητής εγώ, δεν θέλω να χαϊδέψω, δεν σπαταλώ πολύτιμες ανάγκες. Είμαι κατακτητής και το λιοντάρι μου βρυχάται! Το άρωμα σου κατεβαίνει στο λαιμό μου, ανοίγω τα σατινένια χείλη σου και τα ρωτώ: «Ποιόν ξένο στεγάζεις μέσα σου μάτια μου;» Με το φίνο χέρι σου ανακατεύεις τα μαλλιά μου. Τα φιλιά σου, φιλιά μέντας πάντα φρέσκα και το καπίστρι από μαύρο μετάξι του εσωρούχου σου με άγει και με φέρει. Τελικά σου είμαι υποταγμένος απροϋπόθετα, αβίαστα, ανέλπιστα... τελειωμένος, ερωτευμένος. Η πνοή σου πάλλεται σε ένα ψιθύρισμα του «σε λατρεύω» σαν ντέφι σε 330