“25th hour” project
«Α ναι; Βλέπεις μήπως και τι ώρα γεννήθηκα;» τη ρώτησα περιπαικτικά.
«Αυτή δεν χρειάζεται να τη δω με τα μάτια μου, την ξέρω με την ψυχή
μου παιδί μου…»
Έκλεισε τα μάτια της και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, στο άκουσμα
αυτής της κουβέντας της, έκοψε τη δική μου.
«Τι ώρα μάνα;»
«Την αναπάντεχη, την απρόσμενη, την πιο ευλογημένη. Την ώρα που με
γέμιζε χρόνια ελπίδα και όνειρα γιασεμιά. Την 25η ώρα».
303