"25th hour" project | Page 290

“25th hour” project Γιώργος Κρητικός | 21.9.2014 Η νύχτα εκείνη, για κάποιον λόγο ήταν μεγαλύτερη και σκοτεινότερη από τις προηγούμενες. Σαν να επρόκειτο να ξεχειλώσει, να πάρει μια ώρα παραπάνω. Με τέτοια βαριά ψυχολογία την συνάντησε στο καφέ, με την ίδια βαριά ψυχολογία την άκουγε να μιλάει… «Δίκιο έχεις βρε αγορίνα μου…», του είπε σε κάποια φάση. Μόλις το άκουσε του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. «Μην με ξαναπείς έτσι», της είπε. Το βλέμμα του είχε αγριέψει. «Ακούς εκεί να με πει αγορίνα…», ξεφύσηξε και γύρισε από την άλλη πλευρά. Τρελαινόταν όταν το άκουγε. Ήταν το ίρτζι1 του. Όχι μόνο η συγκεκριμένη λέξη, αλλά όλες του τύπου αυτού όπως «μάτια μου», «ψυχή μου», «λατρεία μου». Του φαίνονταν πολύ δήθεν, υπερβολικά στημένες για να είναι αυθόρμητες. «Παρασαλιάρικες2» τις ονόμαζε ο ίδιος. «Σε πείραξε το αγορίνα;», ρώτησε σαστισμένη. «Συφιλιάζομαι3 όταν ακούω τέτοιες λέξεις…», απάντησε χωρίς να την κοιτάξει Προσπαθούσε να τον καταλάβει… Ήταν ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, απρόβλεπτος. Δεν μπορο