“25th hour” project
Έχεις μια ώρα περιθώριο να το μάθεις, μια ώρα μόνο για να φτάσεις εκεί
που δεν ξέρεις πως θέλεις να πας.
Μια ώρα μόνο για να καταλάβεις.
Αυτή είναι η 25η ώρα.
Και μόνο το σφύριγμα ενός αόρατου τρένου, που σέρνει ένα κουφάρι
βαγονιού, θα σημάνει το τέλος της, μαζί με το τέλος του ταξιδιού του.
Ανοίγεις κλεφτά τα μάτια.
Οι συνεπιβάτες σου απόκοσμα μακρινοί και αόριστα γνωστοί.
Όλοι σκαλίζουν με μανία μέσα τους.
Ξαφνικά σε πιάνει ένας παράλογος φόβος.
Είναι μία ώρα αρκετή για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι;
Τι θα γίνει αν η 25η ώρα τελειώσει κι εσύ συνεχίσεις να κινείσαι σε
ανύπαρκτες ράγες που δεν ξέρεις που σε πάνε;
Το βαγόνι προχωρά, η ώρα ήδη μετράει αντίστροφα.
Κοιτάς έξω μια τελευταία φορά, πριν αρχίσεις να κοιτάς μόνο μέσα σου.
Ο Ήλιος έχει παγώσει την κάθοδό του.
Κρατά την ανάσα του και τις αχτίδες του και περιμένει να περάσει η πιο
μυστήρια, η πιο αρχαία ώρα, που ήρθε πάλι.
287