"25th hour" project | Page 273

“25th hour” project τόσο πολύ ο ένας τα πλήκτρα του άλλου, που μόνο η σάρκα θα μας πραγμάτωνε. Κι εκεί σκαλώνουν τα δικά μου πλήκτρα, μου λες με θες σου λέω πλικ πλικ πλικ, μου λες με σκέφτεσαι σου λέω πλικ πλικ πλικ, κι όλα τα πλικ του κόσμου δεν αρκούν να δείξω πόσα σκοτάδια κρύβουν οι άνθρωποι και πόσες άνω τελείες δεν αρκούν να βάλουν σε τάξη τη σκέψη τους. Έλα να σκεφτούμε μαζί. Να βάλω τις νύχτες που σε σκέφτομαι περισσότερο μπροστά να σου μιλήσουν. Να μην ρωτάς γιατί, να σκοτώσω τον εγωισμό μου, να σε σκέφτομαι και τις μέρες. Να βάλω στο πάτωμα τις λέξεις σου και να τις πατάω, να δω αν σπάνε. δεν σπάνε ποτέ, μένουν ακλόνητες στη θέση τους, στη γυαλάδα τους. Τα πόδια μου αντιθέτως πονάνε με το να προσπαθώ να τις σπάσω. Στο τέλος θα τα παρατήσω. Δεν είναι πως θέλω να τους κάνω κακό, είναι που θέλω κομματιασμένες κάπου να τις καταχωνιάσω, να μην πετάγονται κάτω απ’ τα σκεπάσματα που δεν μοιραστήκαμε, μέσα από τα ντουλάπια που ποτέ δεν άνοιξες ή από το μυαλό που δεν κατάλαβες. Δεν ήθελα ποτέ να με καταλάβεις, ήμουν πάντα η άμαξα που γινόταν κολοκυθάκι, το ακατανόητο. Η 25η ώρα είναι η ώρα εκείνη η μετέωρη που έπρεπε από κολοκύθα να γίνω πρίγκηπας. 273