“25th hour” project
Μάριος Μάζαρης | 14.9.2014
Σου μιλούσα με πλήκτρα. Μου έλεγες καλημέρα, σου έλεγα πλικ πλικ
πλικ κι εσύ το καταλάβαινες, γιατί ήταν ένας ήχος που είχες αποστηθίσει.
Ξεπήδησες από τα πλήκτρα μου κι είχες όλους τους συνδυασμούς μου
μάθει, όλα τα κάπα δίπλα στα κάπα στα βήτα στα γάμα στα κάπα κι όλες
εκείνες τις νύξεις τις μικρές πως σε χρειάζομαι. Τον πιο κατάλληλο
άνθρωπο, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Συνήθως βράδια, τις ώρες τις
μικρές, που δεν ξέρεις από πού να τις πιάσεις, που φοβάσαι να τις
πιάσεις, που φοβάσαι γενικώς, μην σου σπάσουν στα χέρια, μην σου
ξεψυχήσουν και δεν έχεις ασφάλεια να τις κεράσεις, ούτε φιλί, ποτέ φιλί,
μην σπάσεις κι εσύ ανάμε