“25th hour” project
-
Μια δεύτερη ματιά βλάπτει.
Συμφωνώ. Αλλά, πιστέψτε με, εδώ πρόκειται για μια εξαίρεση…
Πολλές φόρες από τότε προσπάθησα να καταλάβω τι της βρήκα….
Ομολογώ ότι δεν τα κατάφερα, αν και τόσους μήνες πέρασαν διάφορα
από το μυαλό μου. Ήμασταν τόσο διαφορετικοί…. Ξέρετε όταν τη
γνώρισα έδειχνε τόσο ευάλωτη κι απροστάτευτη…. Μπορεί αυτό να ήταν
τελικά….. αλλά δεν ήταν. Ξέρει πολύ καλά να επιβιώνει. Αυτά
συνιστούσαν μόνο μια βιτρίνα. Ήταν ένα εξαιρετικό δόλωμα και μάλιστα
για κάποιον αρκετά μεγαλύτερο της όπως εγώ.
-
Και μετά;..
Μετά συνέβησαν τα γνωστά. … Ανήκω στις κλασικές περιπτώσεις…
Θέλησα να τη βοηθήσω… Κάναμε ταξίδια…. Της έκανα όλα τα χατίρια….
Είχα αρχίσει να κόβω και να ράβω τη ζωή μου στα μετρά της….
-
Κι αυτή;…
Αυτή……. αυτή κοιμόταν μ΄ όποιον έβρισκε μπροστά της. Το κάνει
ακόμα;… Sorry. Ίσως παρασύρομαι και υπερβάλλω λίγο, αλλά η γενική
εικόνα δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει..
-
Την θεωρείς….ας το πω… πουτάνα;…
Δεν θα το ‘λεγα έτσι…. Εγώ θα έλεγα: εταίρα. Της αρέσει να παίζει
το ρόλο που οι άνδρες προσδοκούν απ’ αυτήν. Άλλες φόρες βουλιάζει
στον κλασικό στρόβιλο μιας ακόλαστης ζωής – χωρίς όμως να
αναλαμβάνει τις ευθύνες της – κι άλλες φόρες εμφανίζει μια ικανότητα
υπερβάσης, επιδεικνύοντας μίαν ανωτερότητα εμποτισμένη με κάποια
βαθιά αισθήματα και αξίες, που δεν νομίζω όμως ότι πολυκαταλαβαίνει
η νοιάζεται γι’ αυτά. Είναι κομμάτι του παιχνιδιού επιβίωσης. Το
κυριότερο όμως είναι πως γνωρίζει ότι οι άνδρες την βλέπουν σαν
αντικείμενο, αλλά της είναι αδύνατο να σκεφτεί πως η μοίρα της την
προορίζει για κάτι άλλο από το να διακοσμεί τα καρνέ τους.
-
Υπονοείς ότι ποτέ δεν σ΄ αγάπησε;
-
Αυτό το ξέρω. Μου το ’πε άλλωστε αρκετές φορές.
-
Μα δεν είναι δυνατόν… Κάτι θα την συγκίνησε σε σένα.
Σίγουρα κάτι την συγκινούσε…. Τουλάχιστον τον πρώτο καιρό που
ήμασταν μαζί.… Ήταν η καλύτερη περίοδος που περάσαμε… Νομίζω πως
241