“25th hour” project
Με οδήγησε σε μία λίμνη και με το πόδι έδειξε τον καθρέπτη της
επιφάνειας.
Πλησίασα και έσκυψα να πιώ νερό.
Αντί να πιώ. Ήπια την πικρή εντύπωση του έρωτά μου σε δηλητήριο.
Η μύγα και το τσίμπημα.
Με είχε μεταμορφώσει εκείνη την αναθεματισμένη ώρα και στιγμήεκείνη την ενδιάμεση ώρα την 25ή σε άλογο.
Βρώμικο και αχτένιστο κυνηγούσα την επιδοκιμασία του έρωτα-αλόγου
μου.
Το άλογο με κοίταξε με οίκτο.
Κίνησα να το αγγίξω. Πισωπάτησε με τρόμο.
Σήκωσε τα μπροστινά του πόδια. Χλιμίντρισε και μου έδειξε το τρομερά
αχαμνά του.
Κοίταξα και κοίταξε ότι το κοίταξα.
Με απέφυγε με γρήγορο καλπασμό σχηματίζοντας στην σκακιέρα της
άμμου ένα ελλειπτικό γ.
Με απόφυγε όπως εγώ απέφυγα την ανθρώπινη μου υπόσταση και φύση
για χάρη του.
Μεταμορφώθηκα σε άλογο και άλογο έγινε διαμιάς η ψυχή μου.
Πλησίασα αυτόν που ονόμασα έρωτα και ο έρωτας ήταν ίππος.
Ο ίππος γύρισε τρέχοντας όλη την πίστα που σχημάτιζε το ανάχωμα πάνω
στην καρδιά του πευκόφυτου βουνού.
Κάτω γκρεμός έστεκε και παρακάτω η θάλασσα μας καλούσε να πέσουμε
μέσα και να χαθούμε.
Και μόνο όταν εκτινάχθηκε η 25η ώρα κατάλαβα πόσο παράλογη ήταν η
σκέψη μου.
Με γοήτευσε ο ίππος. Και η αλήθεια είναι ότι ερωτεύτηκα τον ίππο.
Ποτέ όμως. Μα ποτέ όμως δεν παραδέχτηκα για μια στιγμή ότι ήμουν ο
οίστρος που αγάπησε το άλογό του.
210