“25th hour” project
να γνωρίσω τις φίλες σου και να πήξω μέχρι θανάτου αλλά να το κάνω
γιατί μου το ζητάς και πιθανόν εντελώς τυχαία να γνωρίσεις την
οικογένεια μου και πιθανόν να θελήσεις να γνωρίσω και τη δική σου και
πιθανόν να με ρωτήσεις τι σκέφτομαι για μας και αν θα πάμε παρακάτω
και πιθανόν εγώ να θέλω να σε χωρίσω γιατί εγώ ήθελα μόνο να γελάμε
μαζί χωρίς έγνοιες και πιθανόν εσύ να αρχίσεις να κλαις και να το κάνεις
περισσότερο δύσκολο από ό,τι θα είναι και πιθανόν να μέναμε για λίγο
καιρό χώρια και πιθανόν σε αυτό το διάστημα να συνειδητοποιούσα ότι
μου έχεις γίνει απαραίτητη και πιθανόν να κάνω και λάθος τα
ξαναβρίσκαμε και κάναμε μια προσπάθεια ακόμα και πιθανόν να μην
είναι όπως το πρώτο καιρό αλλά εμείς επιμένουμε γιατί είμαστε τόσο
καιρό μαζί που έχουμε ξεχάσει πως είναι να είμαστε μόνοι και αυτό μας
φοβίζει και πιθανόν να παντρευτούμε και πιθανόν να κλαίμε και οι δύο
τη μέρα του γάμου μας και πιθανόν να κάνουμε και παιδιά και πιθανόν
να κάνουμε έρωτα όλο και πιο σπάνια και πιθανόν να συζητάμε τι μπορεί
να φταίει και πιθανόν να καβγαδίζουμε και όλα αυτά να βγαίνουν στον
αφρό και πιθανόν τότε να είναι ακόμα πιο δύσκολη οποιαδήποτε
απόφαση και πιθανόν κάποια στιγμή να κοιταχτούμε στο καθρέφτη και
να μην αναγνωρίσουμε το είδωλο μας γιατί πιθανότατα θα είμαστε
κάποιος άλλος…
Τα καστανά της μάτια βουρκώνουν αλλά τα δάκρυα της είναι περήφανα
και δεν μου κάνουν τη χάρη να φανερωθούν. Πιάνει το πόμολο της
πόρτας την ανοίγει και πριν φύγει γυρίζει και με κοιτά.
- Πιθανόν να έχεις δίκιο… Ξέχασες όμως μια πιθανότητα. Μάλλον την
βασικότερη.
- Ποια;
- Ότι αυτήν την πιθανότητα θα τη ζούσαμε μαζί… βλάκα!!
Κοπανάει την πόρτα και βγαίνει στο δρόμο. Την παρακολουθώ από το
παράθυρο προσέχοντας μην με δει. Περπατάει αργά με το κεφάλι
σκυφτό. Χάνεται στο σκοτάδι. Ίσως ήμουν υπέρ του δέοντος σκληρός. Η
δέσμευση με φοβίζει από παιδί χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Ο
φόβος της στέρησης της ελευθερίας με κάνει να αντιδρώ σπασμωδικά.
Κλείνω το παράθυρο και βάζω ένα Dimple. Μπροστά στο καθρέφτη
κοιτάω την αντανάκλαση μου. Ξαφνικά παίρνει ζωή.
- Είσαι καλός με τις πιθανότητες. με ρωτά.
168