"25th hour" project | Page 115

“25th hour” project Αριστέα Κουτά | 9.7.2014 Σφίγγεται η καρδιά σου σε κάθε αναγγελία. Μουδιάζει το μέσα σου. Αδειάζει. Ο θάνατος που χτύπησε την πόρτα του άλλου σε τρόμαξε. Για λίγο. Χλωμιάζεις. Λεπτά, δευτερόλεπτα στιγμές που χάθηκαν ήδη. Έπειτα γυρίζεις το κεφάλι και συνεχίζεις το πότισμα το σκούπισμα τις πωλήσεις το ονειροπόλημα το ράψιμο ή το θάψιμο το χασκόγελο, αν με αυτό συνηθίζεις να γεμίζεις τις ώρες. Ο θάνατος πέρασε. Αυτό ήταν. Η εικοστή πέμπτη ώρα δεν ήρθε για σένα. Ειρωνικά σε κοιτάζει ο ουρανός καθώς ντύνεται τα μαβιά του υφάσματα μα εσύ ασχολείσαι με το είδωλο που τράβηξες στο αντιφέγγισμα του παραθύρου. Τόσο ψεύτικο, όσο και η θλίψη σου. Αν σκεφτόσουν την ώρα εκείνη λίγο ακόμα θα ρουφούσες την κάθε στιγμή. 115