“25th hour” project
και το τρέμουλο της αμφισβήτησης, εκείνον τον γλυκό πόνο στο στήθος.
Ήταν οι στιγμές που έκλεισα το μάτι στη ζωή και εκείνη ανταποκρίθηκε,
σήκωσε το γάντι και εγώ νίκησα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, γιατί
είχα πιστέψει σε μένα.
Προσπάθησα να ζήσω υπηρετώντας πιστά τα συναισθήματά μου, με
ειλικρίνεια εκτέθηκα για να μην φυλακιστώ από εγωισμούς, φόβους και
στερεότυπα που θα μου στερούσαν την αγάπη και τον έρωτα. Και πόνεσα
πολύ. Όμως, στο τέλος ήξερα πως προσπάθησα και δεν ντράπηκα
μπροστά στα «όχι» και τις αρνήσεις που χώθηκαν στις τσέπες μου, γιατί
δεν είχα προδώσει τα συναισθήματα που είχα νιώσει. Πληρότητα. Την
ένιωσα πολλές φορές και την αναγνωρίζω πάλι στο βλέμμα μου όπως με
κοιτάζει. Μια τρυφερή συνέπεια για όσα αγάπησα, πόθησα, πίστεψα και
ονειρεύτηκα. Μια ελάχιστη υποχρέωση στον εαυτό μου, επώδυνη για να
έχει νόημα και όμορφη συνάμα.