medewerkers nog altijd sterk afhangen van individuele verhoudingen op de werkvloer. Gunfactor,
timing en creativiteit van het individu zijn doorslaggevend. Ik zie hier evenveel professionals in
slagen als falen. Ondernemerschap wordt als eigenschap ondergewaardeerd, omdat dit voor
managers vaak betekent dat zij de professional moeten loslaten.
Om tot een werkelijk flexibele en ondernemende overheid te komen, is een nieuw elan nodig in
het denken over arbeidsrelaties. Bijvoorbeeld door meer mogelijkheden te bieden tussen vast
dienstverband en volledige zelfstandigheid. Door de afweging tussen zekerheid, risico’s,
flexibiliteit en vrijheid zoveel mogelijk bij de professional te laten. Door slechts passende normen
en waarden overeen te komen over kosten, baten, integriteit en eigen verantwoordelijkheid. Door
de professional niet slechts als middel te beschouwen en voor onszelf te houden. Uitgangspunt
voor de professional hierbij is, dat leuk werk en hart voor de publieke zaak voorop staan en de
arbeidsrelatie volgend is.
De overheid heeft veel in zich om nieuwe antwoorden en oplossingen te vinden. Organisaties
concurreren niet met elkaar, al denken we soms van wel. Overheidsprofessionals kunnen zonder
belemmering overal flexibel ingezet worden om hun expertise in te zetten. We zijn tenslotte
allemaal werkzaam voor één en hetzelfde doel. Organisatiegrenzen zijn slechts fictieve muren die
we zelf hebben gecreëerd. We hebben door de jaren heen veiligheid voor ons als werknemer
ingebouwd in rechtspositie zodat we echt niet omvallen na één mislukt experiment. En er loopt
een enorme bak aan ondernemende overheidsprofes-
sionals rond die hun talenten veel beter kunnen en wil- “Om tot een werkelijk flexibele en onderlen benutten in een flexibeler arbeidsrelatie. Daarbij,
nemende overheid te komen, is een
het moet wel anders. De rol van de overheid verandert,
nieuw elan nodig in het denken over
dus de overheid zelf ook. En veranderen doe je nu een-
arbeidsrelaties.”
maal niet door alles te blijven doen zoals je het deed.
201