Als ik de ideale overheid zou mogen vormgeven, dan schrapte ik direct het woord‘ overheid’ uit de Dikke van Dale. Met die actie onderstreep ik dat de‘ overheid ' in haar huidige vorm haar langste tijd heeft gehad.
Gevoel van warme chocomel
Is het jou ook wel eens opgevallen dat je in het dagelijkse nieuws struikelt over zinnen als‘ de overheid vindt dit of dat’. Zo’ n zin ademt alles uit wat een overheid juist niet zou moeten zijn: kil, afstandelijk en onpersoonlijk. Ik kan me niet voorstellen dat je daar het‘ warme chocomel op een koude winterse dag’-gevoel van krijgt.
Kijk eens om je heen
Door om me heen te kijken, te lezen en te luisteren naar gesprekken in de trein, op straat of bij de kapper, besefte ik me dat de overheid tot een instituut is uitgegroeid. Een instituut dat nog slechts met enkele dunne draadjes aan de werkelijkheid van het dagelijks leven verbonden zit. En die draadjes moeten toch echt betonvlechtwerk worden. Dan bereikt de overheid veel meer. Dat vraagt om een andere manier van denken en werken.
Vertel jij je huwelijksproblemen aan een voorbijganger?
Stel je eens voor dat je een zwaar gehandicapt kind hebt. Daar wil je heel graag zelf voor zorgen. Daarvoor moet je wel je huis wat aanpassen. Helaas kun je dat niet alléén betalen. Je vraagt jouw gemeente om een financiële bijdrage. Dan begint het circus. Je gaat naar een gebouw dat mee kan doen met de prijsvraag voor het lelijkste gebouw van Nederland en daar trek je net als bij de slager een nummertje. Met je nummertje meld je je bij een loket en daar mag je je hele financiële hebben
Als ik de ideale overheid zou mogen vormgeven, dan schrapte ik direct het woord‘ overheid’ uit de Dikke van Dale. Met die actie onderstreep ik dat de‘ overheid ' in haar huidige vorm haar langste tijd heeft gehad.
Gevoel van warme chocomel
Is het jou ook wel eens opgevallen dat je in het dagelijkse nieuws struikelt over zinnen als‘ de overheid vindt dit of dat’. Zo’ n zin ademt alles uit wat een overheid juist niet zou moeten zijn: kil, afstandelijk en onpersoonlijk. Ik kan me niet voorstellen dat je daar het‘ warme chocomel op een koude winterse dag’-gevoel van krijgt.
Kijk eens om je heen
Door om me heen te kijken, te lezen en te luisteren naar gesprekken in de trein, op straat of bij de kapper, besefte ik me dat de overheid tot een instituut is uitgegroeid. Een instituut dat nog slechts met enkele dunne draadjes aan de werkelijkheid van het dagelijks leven verbonden zit. En die draadjes moeten toch echt betonvlechtwerk worden. Dan bereikt de overheid veel meer. Dat vraagt om een andere manier van denken en werken.
Vertel jij je huwelijksproblemen aan een voorbijganger?
Stel je eens voor dat je een zwaar gehandicapt kind hebt. Daar wil je heel graag zelf voor zorgen. Daarvoor moet je wel je huis wat aanpassen. Helaas kun je dat niet alléén betalen. Je vraagt jouw gemeente om een financiële bijdrage. Dan begint het circus. Je gaat naar een gebouw dat mee kan doen met de prijsvraag voor het lelijkste gebouw van Nederland en daar trek je net als bij de slager een nummertje. Met je nummertje meld je je bij een loket en daar mag je je hele financiële hebben