Als ik de overheid zou kunnen vormgeven, dan zou ik mij actief verdiepen in menselijk gedrag. Ik zou constant op zoek gaan naar drijfveren van( groepen) mensen: hoe activeer je mensen? Hoe speel je in op positief groepsgevoel? En hoe stimuleer je intrinsieke motivatie? Mijn overheid geeft heldere kaders, brengt mensen dichter bij elkaar en stimuleert oplossingen waarbij de bevolking zelf in actie komt.
Waarom zouden we eerst kijken naar een overheid als iets moet gebeuren? Verwachten we dat ambtenaren op papier oplossingen bedenken die in onze praktijk werken? Hier wringt iets! En juist de overheid zélf kan hier iets aan doen.
Hoe dan?
Mijn overheid weet dat grote uitdagingen het beste op te lossen zijn door klein te denken. Dat het helpen van één vluchteling door 10 mensen een voorbeeld is voor hoe je 100.000 vluchtelingen helpt met een miljoen mensen. De ambtenaren van deze overheid snappen dat de bevolking angst kent en grote problemen moeilijk vindt. Daarom signaleren ze kansen op kleinere schaal dan nu gebeurt, waardoor de bevolking in kleine stapjes grote uitdagingen aan kan. Toch weet deze overheid niet alles direct en geeft dat toe. Ze weet dat haar bevolking altijd participeert en creëert dialogen om mensen bij elkaar te brengen.
Wij- zij gevoel
Deze overheid weet dat denken in wij en zij contraproductief is. In plaats daarvan accepteren de ambtenaren verschillen en zoeken ze naar gezamenlijke drijfveren. Als een grote vluchtelingenstroom ons land binnenkomt, verdiept deze overheid zich in de behoeftes en interesses van zowel de bewoners als de vluchtelingen. Zo spelen ze in op kansen en brengen ze mensen bij elkaar.
Als ik de overheid zou kunnen vormgeven, dan zou ik mij actief verdiepen in menselijk gedrag. Ik zou constant op zoek gaan naar drijfveren van( groepen) mensen: hoe activeer je mensen? Hoe speel je in op positief groepsgevoel? En hoe stimuleer je intrinsieke motivatie? Mijn overheid geeft heldere kaders, brengt mensen dichter bij elkaar en stimuleert oplossingen waarbij de bevolking zelf in actie komt.
Waarom zouden we eerst kijken naar een overheid als iets moet gebeuren? Verwachten we dat ambtenaren op papier oplossingen bedenken die in onze praktijk werken? Hier wringt iets! En juist de overheid zélf kan hier iets aan doen.
Hoe dan?
Mijn overheid weet dat grote uitdagingen het beste op te lossen zijn door klein te denken. Dat het helpen van één vluchteling door 10 mensen een voorbeeld is voor hoe je 100.000 vluchtelingen helpt met een miljoen mensen. De ambtenaren van deze overheid snappen dat de bevolking angst kent en grote problemen moeilijk vindt. Daarom signaleren ze kansen op kleinere schaal dan nu gebeurt, waardoor de bevolking in kleine stapjes grote uitdagingen aan kan. Toch weet deze overheid niet alles direct en geeft dat toe. Ze weet dat haar bevolking altijd participeert en creëert dialogen om mensen bij elkaar te brengen.
Wij- zij gevoel
Deze overheid weet dat denken in wij en zij contraproductief is. In plaats daarvan accepteren de ambtenaren verschillen en zoeken ze naar gezamenlijke drijfveren. Als een grote vluchtelingenstroom ons land binnenkomt, verdiept deze overheid zich in de behoeftes en interesses van zowel de bewoners als de vluchtelingen. Zo spelen ze in op kansen en brengen ze mensen bij elkaar.