De ontdekking van de popart
In 1960 raakte Andy Warhol, een Amerikaanse kunstenaar en creatieveling, in de ban van popart. Het is bijna moeilijk te geloven dat de popart-beweging al bestond voordat Warhol erbij betrokken raakte: popart ontstond in het midden van de jaren 50 in Groot-Brittannië. Op een bepaalde manier is het bizar om te denken dat Warhol een kunstenaar was voordat hij met popart begon. In de jaren 50 was hij erg succesvol als commerciële illustrator voor merken zoals Tiffany & Co., Vogue en het tijdschrift Glamour. En toch is het alsof de twee elkaar definiëren. Tot op de dag van vandaag zijn Warhol en popart min of meer synoniemen van elkaar.
Marilyn
In 1962 werd Warhol zeer enthousiast over fotografische zeefdruk. Deze techniek werd de meest bepalende stijl van Warhol. Het was een eenvoudige en snelle techniek, waarbij hij telkens opnieuw kleine veranderingen kon aanbrengen bij dezelfde foto. Het is moeilijk voor te stellen, maar het was puur toeval dat Warhol besloot Marilyn Monroe te portretteren in een van zijn vroegste, en ongetwijfeld meest beroemde popart-werken. In dezelfde maand maakte ze een einde aan haar leven. Haar prachtige gezicht en haar roem bleken een stevige basis voor Warhols repetitieve en cartoonachtige printkunst. Dat had hij goed gezien!
Publiciteitsfoto
De foto die Warhol selecteerde was een publiciteitsfoto voor de film 'Niagara' uit 1953, waarin Monroe had gespeeld. Op basis van die foto creëerde hij talloze Monroe-kunstwerken, inclusief “Marilyn Diptych”, dat nu gezien wordt als een van de meest invloedrijke moderne kunstwerken. In plaats van een tekening of schilderij te maken, gebruikte Warhol een foto waarvan hij wist dat bijna iedereen hem zou herkennen. Maar waarom Monroe? Marilyn belichaamde beroemdheid en de notie van het zijn van een 'sekssymbool'. Het afbeelden van beroemdheden werd karakteristiek voor de popart-beweging in de jaren 1960: het was een ironisch commentaar op de obsessie van de massamedia met de celebrity-cultuur.