DE LEUKE KANT VAN TOEN
Als oud presentatrice van het popprogramma ‘Fanclub’ was ik uitgenodigd op een landelijke popreünie.
Die 'tv-carrière' was een onverwacht avontuur dat ik al watertrappelend een tijdje heb volgehouden in de zestiger jaren, tot professional Sonja Barend het overnam.
“Maar je bent toch kunstenares”? “Ja zeker maar ik heb een rijk impulsleven”. Naast het maakplezier met pen en penseel hou ik wel van een beetje flexen en de lokroep van het onbekende. Dat geeft het leven pep met mens, mode, muziek en media.
Kunst maken is een eenzaam beroep en het cliché beeld ‘alleen maar in die ivoren toren zitten’ is hopeloos achterhaald.
Dus als ik eerlijk ben, met leuke uitnodigingen in de brievenbus ligt er altijd weer iets in het verschiet om mij op te verheugen. En zo belandde ik in een ander tijdperk bij Bennies Fifties in Scheveningen. In een onopvallend straatje pal achter de duinen bevindt zich een bomvolle schatkist van rock-around-the-clock.
Een tijdcapsule uit de roerige fifties en swingende sixties. Met originele flipperkasten, retro jukeboxen en vintage benzinepompen. (route 66), Transistor radio’s, vinyl platen en cassette bandjes.
Je kan het zo gek niet verzinnen of het is daar te koop en te kijk. Afgetopt met allerlei U.S.A-Coca-Cola-Curiosa uit de vorige eeuw.
En op deze coole plek was de deur opengezet voor een hartverwarmende reunie van ouwe rockers uit de nederpop van toen.
Net als ik: beetje gekreukeld, beetje brozer en beetje grijzer maar nog steeds prettig ontregeld. Daar waren onder andere: Rudy Bennett (the Motions), Joop Oonk (Jumping Jewels), Getty Kaspers (Teach In), Hilde Marchal (Rainbow Train), Bea Willemstein (Bennet & Bee), Gerard Romeijn (Tee Set) en nog veel meer talent uit dat tijdsgewricht jaren 50-60.
En al struinend door die nostalgische herinneringen sta ik ineens oog in oog met dat vertederende buitenaardse wezentje uit de iconische film van Steven Spielberg: E.T.! Helemaal alleen in die winkel achtergelaten toen zijn buitenaardse gabbers weer de ruimte in vluchten.
(Oh wat kunnen herinneringen een slapend bestaan lijden, om dan ineens weer te worden wakker gekust door de grilligheid van gebeurtenissen of contact).
‘Close Encounters of the Third Kind’. Vul maar in. “Zal ik hem meenemen”? Ik zie jullie denken … slaat ze misschien niet een beetje door? Sorry, iets met het aard van het beestje. Je weet maar nooit of zijn wereldberoemde zinnetje “E.T phone home”! alsnog niet ergens op een buitenaardse moederplaneet wordt verhoord. Dan ben ik de eerste die mee gaat! Absoluut. Als je de verwondering toestaat is alles mogelijk.
Helemaal als het vinyl singeltje - in een van die neongekleurde muziekkasten - David Bowie’s 'Space Oddity' keihard het stof der jaren wegblaast en wij weer full swing mee liften op onze jongere ik .
Nothing’s Gonna Stop Us Now !
Astrid Engels