Όταν ο χρωστήρας...
εμπνέει την πένα...
Βροχή στο Παρίσι
Η βροχή ήταν μονάχα η αφορμή
Για να αγκαλιαστούμε σφιχτά
Κάτω από τη σκέπη της ομπρέλας...
Πέρασες το χέρι γύρω στους ώμους μου
Κι ένιωσα τη ζεστασιά σου
Να με τυλίγει - και ρίγησα...
Κι όλα χάθηκαν
Σ’ ένα τοπίο ονειρικό...
Κι έμεινε μόνο η ανάσα σου
Να χαιδεύει το πυρωμένο μου μάγουλο...
Για πάντα...
Πίνακας του Φώτη Ασπρομάτη
410 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Βάσω Αποστολοπούλου - Αναστασίου
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 411