15+1 Bloggers γράφουν...
«Κυρ Μιχάλη πρέπει να τον βρω, δεν μπορώ να
ζήσω χωρίς εκείνον, πρέπει να του εξηγήσω, να
του ζητήσω συγνώμη, να τον παρακαλέσω να με
συγχωρέσει, πες μου σε παρακαλώ που μπορώ
να τον βρω!»
«Μην ανησυχείς κορίτσι μου ηρέμησε θα τον
βρούμε, κάθε μέρα έρχεται από εδώ.»
«Δεν μπορώ να περιμένω, πρέπει να τον βρω
τώρα. Τώρα κυρ Μιχάλη!»
«Εδώ πιο κάτω μένει Βάσια μου, στην οδό Ναβαρίνου
23. Πήγαινε μπορεί να είναι εκεί.».
Μια ιστορία αγάπης
μανία τα κουδούνια και την πόρτα! Χτυπούσε για
δέκα λεπτά αλλά μάταια. Κανείς δεν της άνοιξε.
Γονάτισε στο πλατύσκαλο, έβαλε τα χέρια στο
κεφάλι της και ξαφνικά μέσα στο κλάμα της και
στην απελπισία της άκουσε μια φωνή.
«Βάσια!»
Έτρεξε στην αγκαλιά του, έκλαιγε και τον φίλαγε,
ώσπου δεν άντεξε άλλο και λιποθύμησε στα χέρια
του.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του κι η
Βάσια άρχισε να τρέχει. Έτρεξε με όλη της την
δύναμη κλαίγοντας, τρέμοντας, ελπίζοντας!
Όταν έφτασε στην πόρτα του άρχισε να χτυπάει με
Η συμφιλίωση
(Κική από το blog “ΕΚΦΡΑΣΟΥ”)
334 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 335