Ανθρώπων Έργα
- Επιτέλους!
Οι επόμενες μέρες κύλησαν σαν σε παραμύθι.
Σχεδόν υπνωτισμένος ο καθηγητής περιέγραψε την
αγάπη του για τις τρεις φοιτήτριες. Πως τον είχαν
συνεπάρει με την πρόοδό τους. Πως μπορούσε να
επικοινωνεί μαζί τους σε ανώτερο επίπεδο που δεν
μπορεί να το καταλάβει ένας απλός άνθρωπος.
Πόσο φόβο και μοναξιά του προκαλούσαν τα
«νιάτα» που τελικά έφευγαν μακριά του όταν
δεν τον είχαν ανάγκη. Δεν του άρεσε αυτό και
έψαχνε την επόμενη κοπέλα που θα έδιωχνε τον
φόβο του μακριά. Που θα τον έκανε να νιώσει και
πάλι ασφαλής και αγαπητός. Όλα τα στοιχεία που
άφηνε πίσω του ήταν η δική του κραυγή βοήθειας.
Ο ΤΚ επέστρεψε στο τμήμα τρεις μέρες μετά την
αποκάλυψη του δολοφόνου. Το πόδι του είχε
ταλαιπωρηθεί και μετά την αρχική απαραίτητη
ξεκούραση που επέβαλε ο γιατρός κυκλοφορούσε
πλέον με μπαστουνάκι. Ήταν σχεδόν σίγουρο ότι δεν
θα υπήρχε πλήρης αποκατάσταση. Οι συνάδελφοι
τον υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα εξυμνώντας
την ανδρεία και το πείσμα του. Ντροπιασμένος
περπάτησε προς το γραφείο του ευχαριστώντας
όλους και λέγοντας ότι έκανε μόνο την δουλειά
του. Τίποτα παραπάνω. Ο ΠΣ τον κοίταξε όλο μίσος
και έφυγε από το τμήμα βρίζοντας. Η υπόθεση
266 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ανθρώπων Έργα
αυτή ήταν και η απόδειξη των ικανοτήτων του
που πλέον τον έβγαζαν στους δρόμους να κόβει
κλήσεις. Αν και αυτό δεν ήταν ο στόχος του,
ήταν κάτι που έκανε τον ΤΚ πολύ ευτυχισμένο.
Η επιστροφή στο σπίτι ήταν γλυκιά. Αποκαλύπτοντας
τον δολοφόνο ήταν σαν να είχαν μπει όλα στην
κανονική τους τροχιά. Ένα μπάνιο ήταν ότι έπρεπε
για να ξεκουράσει το κουρασμένο του κορμί μετά
από τόσες επίπονες ώρες δουλειάς. Γέμισε την
μπανιέρα καυτό νερό και βυθίστηκε αργά μέσα
κλείνοντας σφιχτά τα μάτια του καθώς ένιωθε τον
πόνο να τον ξεσκίζει. Αφέθηκε στην φροντίδα του
ζεστού νερού καθώς το μυαλό του έτρεχε στην
υπόθεση. «Πόσο απλά ήταν όλα. Αλλά τα νεαρά
μυαλά θέλουν να περιπλέκουν τα πράγματα!»
αναλογίστηκε. Ένας ανεπαίσθητος θόρυβος, που
στο δικό του εκπαιδευμένο μυαλό ήχησε σαν
συναγερμός, ήταν αρκετός να τον ανησυχήσει.
Κοίταξε προς την κλειστή πόρτα του μπάνιου ενώ
ταυτόχρονα αναλογίστηκε τις εναλλακτικές που
του έδινε η κατάστασή του. Μέχρι να απλώσει το
χέρι του προς την πεταμένη θήκη του όπλου, η
πόρτα άνοιξε και ένιωσε τον παράδεισο να τον
καλεί, βυθίζοντας το βλέμμα του στο βλέμμα του
δολοφόνου. Το όπλο άδειασε όλο στο κεφάλι και
το στήθος του ενώ ο δολοφόνος έβγαζε άναρθρες
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 267