Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2014 | Page 182

«Ο Έρωτας σκοτώνει και σκοτώνεται κάθε μέρα» «Τα μυστικά δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν…» Θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Το ταγκό της σκιάς» «Οι άνθρωποι μοιάζουμε λίγο με ερημωμένες εκτάσεις. Στο μυαλό μας λυσσομανάνε άνεμοι και καταιγίδες, ενώ όλοι γύρω μας πιστεύουν πως είμαστε εντελώς κενοί και συνεπώς δεν έχουμε κάτι να νοιαστούμε. Δεν είναι έτσι. Κάθε ένας από εμάς που οι άλλοι νομίζουν αναίσθητο, κρύβει καλά μια βαθιά πληγή. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να καταλάβει. Κανείς δεν προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την συμπεριφορά μας. Κανείς. Είμαστε μόνοι, πάντα μόνοι. Πάντα εμείς και η απέραντη ερημωμένη έκταση μέσα μας και έξω από εμάς… Νομίζω πως είμαστε παρεξηγημένοι, μας έχει παρεξηγήσει η Ζωή και ίσως εμείς την Ζωή την ίδια. Ποιος λέει πως εμείς την καταλαβαίνουμε; Ποιος λέει πως εμείς είμαστε εντάξει απέναντι στο δώρο της;” - Η Άννα Τσεκούρα τι πληγές κουβαλάει μέσα της; 182 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014 - Αρκετές. Δεν αφήνω τους άλλους να δουν τις πληγές μου όμως. Επιπλέον με τα χρόνια έχω αλλάξει. Σκλήρυνα. Έχω γράψει ένα κείμενο το οποίο θα εντάξω στην τρίτη συλλογή μου «Η Πόρνη που την έλεγαν Μοναξιά» που λέει σε ένα σημείο, «Ελευθερία ή Θάνατος όλη μου η ύπαρξη, φίλε! Τινάζω το μαλλί και το τομάρι μου και πάλι από την αρχή! Εμένα με λένε Μάγισσα!» Και έτσι είν