δεν θα πρέπει να γράψεις
και να δημοσιεύσεις.
Με την ευκαιρία της
αναφοράς στη συλλογή
« Για το σημάδι
σου» επιτρέψτε μου
να αναφερθώ στην
αγαπημένη μου φίλη και
εξαιρετική δημοσιογράφο
κ. Ματούλα Παντελίδου,
στην οποία οφείλει τον
τίτλο της η συλλογή
μου. Το Σημάδι ήταν ένα
αγαπημένο κείμενο που
λάτρεψε από την πρώτη στιγμή και το λιγότερο
που θα μπορούσα να κάνω για την αγάπη
που μου έχει δείξει, ήταν να της αφιερώσω το
κείμενο που της άρεσε αλλά και ένα ολόκληρο
τμήμα με κείμενα που εμπνεύστηκα εξαιτίας της.
Η «Καταμέτρηση» είναι ένα από τα αγαπημένα
μου έχετε δίκιο.
«Δεν έχει άδικο η μοναξιά που με
κυνήγησε. Την σκότωσα όπου την βρήκα.
Στο πάτωμα με εφημερίδα ή δίχως… Στα
δωμάτια των ακριβών ξενοδοχείων…»
174 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ευχαριστώ το περιοδικό σας γιατί το έχετε
φιλοξενήσει και εσείς αυτό το κείμενο, σε
προηγούμενο τεύχος. Σε αυτή τη συλλογή όμως
το πιο αγαπημένο μου κομμάτι είναι το δεύτερο
μέρος, η Ομολογία μιας Αθωότητας, γιατί εμπεριέχει
κείμενα γραμμένα για την απώλεια και τον βιασμό
της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
- Σε αυτή την συλλογή μπορούμε να πούμε
ότι κάνετε μια καταγραφή της ζωής σας και
κλείνετε ένα κεφάλαιο για να ανοίξετε κάτι
καινούριο;
- Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Έχω δικαίωμα να αφήνω
κεφάλαια ανοικτά. Να επανέρχομαι όποτε νομίζω
πως κάτι έχω να πω ακόμη. Δεν καταγράφω τη ζωή
μου και κλείνω. Δεν είναι πάντα η ζωή μου αυτή
που καταγράφω, άλλωστε. Είναι η ζωή πολλών.
Άλλων, αλλιώτικων, παράξενων, αλλόκοτων,
αδιευκρίνιστων άλλων, είναι η ζωή ή οι ζωές που
καταγράφω, μυστηριωδώς και εντέχνως ατημέλητες.
Δεν υπάρχει αρχή και τέλος στις γραφές. Υπάρχει
ένταση και ύφεση. Αυτό σημαίνει πως ίσως στο
μέλλον διαβάσετε μια δεύτερη συλλογή με τίτλο
«Για το Σημάδι σου ακόμη μια φορά…» ή ένα
νέο μυθιστόρημα που θα λέγεται «Το Σημάδι
Του». Είμαι απρόβλεπτη και γενικά αδάμαστη. Μην
στοιχηματίζετε μαζί μου ούτε σε προσωπικό ούτε σε
επαγγελματικό επίπεδο, για το τι ακριβώς κάνω…
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 175