Νεκτάριος Μπουτεράκος
έλεγχο. Η ιλιγγιώδης ταχύτητα, που είχε
αναπτύξει για να ξεφύγει, δεν τον βοηθούσε.
Είχε χάσει από το πεδίο όρασης του την
Αλίκη. Κοίταξε από τον καθρέφτη πίσω,
αλλά ήταν άφαντη. Με μεγάλη δυσκολία
κατάφερε να σταματήσει στην άκρη του
δρόμου. Πήδηξε έξω και την είδε να έχει
αφεθεί ξέπνοη στον δρόμο.
«Είσαι καλά; Έχεις χτυπήσει κάπου;».
Κοιτούσε την Αλίκη ερευνητικά, μήπως και
εντοπίσει κάποιο τραύμα.
«Δεν νομίζω. Αν και αισθάνομαι το δεξί
μου χέρι μακρύτερο κατά δέκα εκατοστά
τουλάχιστον από το τράβηγμα. Μην
φοβάσαι, δεν με ξεφορτώνεσαι τόσο εύκολα
εμένα. Ποιοί ήταν αυτοί; Τι θέλουν;».
Οι απορίες της ήταν καταιγιστικές, αλλά
εύστοχες.
«Δεν ξέρω. Από χτες το βράδυ είχα την
υποψία ότι κάποιοι με παρακολουθούν.
Σήμερα απλά βεβαιώθηκα».
Ο Κωνσταντίνος παρατήρησε πως η
Αλίκη ήταν λίγο αφηρημένη. Δεν είχε να
κάνει μόνο με την ένταση της στιγμής. Κάτι
άλλο τη βασάνιζε, κάτι που ήταν έτοιμη να
152 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Η αναγέννηση των ηρώων - Ύδωρ
του
αποκαλύψει, μα ακόμα έψαχνε το
σωστό τρόπο. Της έδωσε το πράσινο φως
με ένα νεύμα του.
«Πρέπει να σου πω κάτι». Το βλέμμα της
έφυγε από τα μάτια του και πλανήθηκε
άγαρμπα στον γύρω χώρο.
«Βρήκα ένα απειλητικό σημείωμα το πρωί
στην πόρτα μου. Μόλις ετοιμαζόμουν να
σου μιλήσω γι’ αυτό, αλλά ήρθε η πρώτη
σφαίρα... Δώσε μου μια εξήγηση σε
παρακαλώ! Τι συμβαίνει;».
Ο Κωνσταντίνος χαμήλωσε τα μάτια του
στο έδαφος.
«Δεν έχω ακόμα συνδυάσει τα γεγονότα.
Δώσε μου το σημείωμα».
Άπλωσε το χέρι του περιμένοντας το χαρτί,
που είχε αναστατώσει την Αλίκη.
Από την τσέπη του στενού της τζην
έβγαλε το σημείωμα και το έδωσε στον
Κωνσταντίνο. Διαβάζοντάς το, δεν έμεινε
τόσο στις λέξεις, όσο στη σφραγίδα που
στόλιζε την κάτω δεξιά γωνία του χαρτιού.
Κρύος ιδρώτας τον έλουσε και χοντρές
στάλες φάνηκαν στο μέτωπό του. Δεν την
κοίταξε στα μάτια.
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 153