Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
Ο παλιός ήταν αλλιώς....αλλά ο νέος είναι ωραίος!
Η ζωή δεν μου γύρισε ποτέ την πλάτη, όπως έκανες εσύ.
Δεν ένοιωσα ποτέ το χάδι σου κι ας μ’ είχες αγκαλιά.
Κι εκείνο τ’ όνειρο τ’ ανέφικτο, το βούλιαξες στα αζήτητα
λες και δεν είχε νόημα ο ήλιος που έβγαινε.
Δεν με κατάλαβες, δεν με έψαξες να με βρεις στο κενό.
Μ’ άφησες να μοιράζω της ψυχής μου το μέλι, άσκοπα.
Κι αν χτύπαγαν τα κύματα στον βράχο μου, εσύ
γελούσες.
Σαν βγήκα απ’ τα σύνορα της λογικής, κουνούσες το
μαντήλι.
Μα ήμουν τόσο δυνατός κι ας μην το ήξερες.
Σ’ άλλαξα παλιέ μου εαυτέ, γιατί είμαστε ένα.
Χρυσό καράβι ναύλωσα, στην κουπαστή χιλιάδες όνειρα.
Και στο ταξίδι της ζωής μου, σε διόρισα μόνιμο καπετάνιο.
Μανώλης Σιάσιος
138 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Της αναγεννήσεως!
Όταν το χέρι μου κρύωνε, μου το κράτησες
και το ζέστανες με την ανάσα σου.
Τα δάκρυά μου που τρέχανε καυτά,
τα έσβησες με το χαμόγελό σου.
Την μοναξιά μου πρόσθεσες στην βόλτα της ζωής σου
κι έγινε τραγούδι σε χαρούμενη παρέα.
Τα φιλιά που μου στέρησε η ζωή,
ήρθες και μου τα φίλεψες γλυκό του κουταλιού.
Τι άλλο να ζητήσω απ την ζωή,
μου χάρισε στολίδια για να ζω, τα δυο σου μάτια!
Μανώλης Σιάσιος
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 139