Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
Περπάτησα στον δρόμο σου,
είπα να ανέβω ψηλά, να δω
αν αντέχω την απόλυτη θέα σου.
Ο ήλιος μου χαμένος κάπου αλλού και
τα άνθη του έρωτα πεσμένα σε άλλες εποχές,
χάνεται πια η δική μου θέρμη να σε δω,
ο “Θεός” μου ήσουν αλλά σε πήρε
εκείνος ο δυνατός άνεμος.
Δεν αντέχω, φεύγω να μην βλέπω
ποιόν ζεστάνεις πια, αφήνω την σκάλα
της ζωής μου μαζί με τα καμένα όνειρα μου
καλπάζω στην ελπίδα μου, βαθιά ομίχλη,
ίχνος ανθρωπιάς.
Τώρα νεκρή η ελπίδα μου
και το δάκρυ δεν έχει γιατρειά….
Θάνος Δελιωνίτης
126 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 3 | Απρίλιος 2014
Απρίλιος 2014 | Τεύχος 3 | Ανθρώπων Έργα | 127